Στην κλινική μας εφαρμόζονται όλες οι σύγχρονες μέθοδοι αντιμετώπισης της ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου στον σκύλο ανάλογα τις ανατομικές ιδιαιτερότητες της άρθρωσης του γονάτου του κάθε περιστατικού.
Η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου (Ρ.Π.Χ.Σ) είναι από τις πιο συχνές ορθοπαιδικές παθήσεις του σκύλου. Ο πρόσθιος χιαστός σύνδεσμος, είναι από τους κυριότερους συνδέσμους της άρθρωσης του γονάτου και η λειτουργία του είναι στο να αποτρέπει την προσθιοπίσθια κίνηση του γονάτου (παρά φύση κίνηση της κνήμης προς τα εμπρός σε σχέση με το μηριαίο). Σε διάστημα λίγων εβδομάδων από τη Ρ.Π.Χ.Σ. εμφανίζεται ρήξη του έσω μηνίσκου (σπανιότερα του έξω) και τέλος αρθρίτιδα του γονάτου (Εικόνα 1)
Εικόνα 1α
Ακτινογράφημα φυσιολογικού γονάτου (αριστερά) και ακτινογράφημα γονάτου με οστεοαρθρίτιδα (δεξιά).
Εικονα 1β
Φυσιολογικά και οστεοαρθριτικά οστά γονάτου.
Για αυτούς τους λόγους έχει μεγάλη σημασία η έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση (πριν δηλαδή εμφανιστεί οστεοαρθρίτιδα). Από το 1952 που πραγματοποιήθηκε η πρώτη χειρουργική επέμβαση του Ρ.Π.Χ.Σ μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1980 οι χειρουργικές τεχνικές στόχευαν στη σταθεροποίηση της άρθρωσης με μοσχεύματα, τεχνητούς συνδέσμους κ.λ.π. Τα πτωχά όμως αποτελέσματα αυτών των τεχνικών, οδήγησαν από το 1983 μέχρι σήμερα στη συστηματική μελέτη της έμβιο-μηχανικής της άρθρωσης του γονάτου και στην ανάλογη εξέλιξη των χειρουργικών τεχνικών.
T.T.A.
Η αιχμή του δόρατος των λεγόμενων έμβιο-μηχανικών χειρουργικών τεχνικών, σήμερα θεωρείται η Τ.Τ.Α. (Tibial Tuberosity Advancement) (Εικόνα 2) η οποία έκανε επίσημα την εμφάνιση της το 2005. Ωστόσο η κλινική μας συνεργαζόμενη με τον καθηγητή της χειρουργικής κλινικής του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης (όπου εξελίχθηκε αυτή η μέθοδος) είναι από τις πρώτες διεθνώς (τέλη 2003) που έθεσε σε εφαρμογή την μέθοδο αυτή για τη Ρ.Π.Χ.Σ.συμβάλλοντας έτσι και στην εξέλιξη της.
Εικόνα 2
μετεγχειρητικό ακτινογράφημα ΤΤΑ
Είναι μια επέμβαση που απαιτεί εμπειρία και σωστό εξοπλισμό (οστεοσυνθετικά υλικά τιτανίου) (εικόνα 3). Παρά το μεγαλύτερο σε σχέση με άλλες τεχνικές κόστος της, προτιμάται παγκοσμίως λόγω των λιγότερων επιπλοκών και των σαφώς καλύτερων αποτελεσμάτων, κυρίως σε μεγαλόσωμους σκύλους και σκύλους αθλητές. Αυτό διότι είναι η μόνη τεχνική που πετυχαίνει ταυτόχρονα:
1) Να εξουδετερώσει, φέρνοντας κάθετα τον επιγονατιδικό σύνδεσμο με την αρθρική επιφάνεια της κνήμης (κνημιαίο πλατό), τις δυνάμεις που προκαλούν προσθιοπίσθια κίνηση στην άρθρωση του γονάτου (σημείο συρταριού) και που μεσομακροπρόθεσμα καταστρέφουν την άρθρωση.
2) Να μειώσει την επιγονατιδομηριαία πίεση (δύναμη που ασκείται μεταξύ επιγονατίδας και τροχιλίας του μηριαίου οστού) προλαμβάνοντας ή/και θεραπεύοντας την χονδροπάθεια.
3) Να αποτρέψει τη δημιουργία συνδεσμίτιδας του επιγονατιδικού συνδέσμου.
4) Να διατηρήσει την ανατομία της άρθρωσης του γονάτου.
5) Να διατηρήσει τις δυνάμεις που ασκούνται στους μηνίσκους και στον οπίσθιο χιαστό σε φυσιολογικά επίπεδα.
6) Να αντιμετωπίσει, παράλληλα, πιθανό εξάρθρημα επιγονατίδας.
7) Να αυξήσει την δύναμη του τετρακέφαλου (μεγαλώνοντας το βραχίονα του μοχλού του εκτείνοντα μηχανισμού του γονάτου).
8) Να χρειάζεται ένα μέγεθος μικρότερο κλωβό πρόσθιας μετατόπισης σε σχέση με τις απομιμήσεις-τροποποιήσεις της αυθεντικής Τ.Τ.Α. (βλέπε παρακάτω) με αποτέλεσμα σημαντικά λιγότερες επιπλοκές και άρα μεγαλύτερα ποσοστά επιτυχίας.
Εικόνα 3
Πλάκες και βίδες τιτανίου ΤΤΑ (Kyon)
Πρόσφατα έχουν αναπτυχθεί διάφορες τροποποιήσεις της αυθεντικής T.T.A. (TTA Rapid, modified Maquet, TTA2, M.M.P. κλπ) με σκοπό κυρίως να απλουστευθεί η χειρουργική τεχνική και να μειωθεί το κόστος. Δυστυχώς όμως καμία απ’ αυτές δεν μπόρεσε να συνδυάσει όλα τα πλεονεκτήματα που αναφέραμε παραπάνω, κάνοντας έτσι την αυθεντική Τ.Τ.Α. να παραμένει σαφώς η πιο ολοκληρωμένη (αν και δυσκολότερη τεχνικά) χειρουργική τεχνική αντιμετώπισης της ρήξης του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου στο σκύλο.
TPLO
Σε ορισμένα περιστατικά όμως που δεν μπορεί να βρει εφαρμογή η Τ.Τ.Α. λόγω ανατομικών ιδιαιτεροτήτων η κλινική μας εφαρμόζει κι άλλες έμβιο-μηχανικές μεθόδους με πολύ καλά αποτελέσματα όπως η TPLO .Την εφαρμόζουμε όταν η κλίση της αρθρικής επιφάνειας της κνήμης είναι υπερβολική (παθολογικό κνημιαίο πλατό). Προτιμούμε την ” Closing Wedge TPLO “, όταν η ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνυπάρχει με το σύνδρομο της υψηλής επιγονατίδας (patella alta) (Εικόνα 4). Με την τεχνική αυτή διορθώνουμε μέσω σφηνοειδούς οστεκτομής του άνω μέρους της κνήμης την κλίση του κνημιαίου πλατό. Αντίθετα όταν η επιγονατίδα βρίσκεται σε φυσιολογική θέση ή χαμηλότερα (patella baja) προτιμάται η axial T.P.L.O. (Εικόνα 5)
Εικόνα 4
Αντιμετώπιση ρήξης πρόσθιου χιαστού με ταυτόχρονο εξάρθρημα επιγονατίδας (patella alta) με Closing Wedge TPLO
Τα οστεοσυνθετικά υλικά πού χρησιμοποιούμε είναι τιτανίου κορυφαίας ποιότητας της KYON. Όσο αφορά την TPLO τελευταία (2016) εξελίχθηκαν ειδικές πλάκες τιτανίου μειωμένης επαφής με αυτοκλειδούμενες ορθοπαιδικές βίδες(εικόνες 5 και 6) πού παρουσιάζουν τα εξής πλεονεκτήματα:
- Δεν εμποδίζουν τόσο την περιοστική κυκλοφορία του αίματος όσο και την ενδομυελική και συνεπώς την οστική αιμάτωση
- Διευκολύνουν την ταχύτερη πόρωση
- Μειώνουν τα ποσοστά μόλυνσης
- Προσφέρουν ασφαλέστερη οστεοσύνθεση
- Μειώνουν την διάρκεια του χειρουργείου.
Εικόνα 5 Αντιμετώπιση ρήξης πρόσθιου χιαστού με radial TPLO χρησιμοποιώντας τελευταίας γενιάς πλάκας τιτανίου
Εικόνα 6
Πλακες και βίδες τιτανιου TPLO (Kyon)
Συμπερασματικά αν και θεωρούμε την Τ.Τ.Α ως την πιο ολοκληρωμένη μέθοδο, δεν είναι δυνατόν να αντιμετωπίζονται όλα τα περιστατικά ρήξης πρόσθιου χιαστού συνδέσμου με την ίδια χειρουργική τεχνική.
Έχοντας γνώση της έμβιο-μηχανικής και λαμβάνοντας υπ όψιν τις ανατομικές ιδιαιτερότητες του κάθε περιστατικού όπως και πιθανά συντρέχουσες παθήσεις (πχ. εξάρθρημα επιγονατιδας) επιλέγουμε κάθε φορά την πιο ενδεδειγμένη τεχνική.