Το οσφυοϊερό σύνδρομο είναι συχνή αιτία πόνου στο οπίσθιο μέρος της μέσης (οσφυοϊερά άρθρωση) και αταξίας – πάρεσης. Προσβάλλονται κυρίως μέσης ή μεγαλύτερης ηλικίας μεγαλόσωμοι σκύλοι και ο γερμανικός ποιμενικός έχει ιδιαίτερη προδιάθεση.
Το σύνδρομο αυτό οφείλεται σε προβολή του δίσκου μεταξύ τελευταίου οσφυικού και πρώτου ιερού σπονδύλου, σε υπερκινητικότητα – υπερξάρθρωση του ιερού ή σε συνδυασμό αυτών.
Συχνά συγχέεται με ορθοπαιδικές παθήσεις όπως η δυσπλασία του ισχίου ή η αμφοτερόπλευρη ρήξη του πρόσθιου χιαστού συνδέσμου στις αρθρώσεις των γονάτων, λόγω της χωλότητας και του πόνου που προκαλεί. Ωστόσο αποτελεί νευρολογική πάθηση που αφορά τα νεύρα της περιοχής αυτής (ιππουρίδα) και σε προχωρημένες περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει πάρεση με ακράτεια ούρων ή και κοπράνων. Διάφορες απεικονιστικές μέθοδοι έχουν χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση του συνδρόμου αυτού όπως η μυελογραφία η επισκληριδογραφία και η δισκογραφία. Ωστόσο η μαγνητική τομογραφία (MRI) αποτελεί σήμερα την μέθοδο εκλογής λόγω των πολλών πλεονεκτημάτων της (Εικόνες 1α και 1β).
Εικόνα 1α
Εικόνα 1β
Απλή ακτινογραφία (Εικόνα 1β) και μαγνητική τομογραφία σκύλου με οσφυοϊερό σύνδρομο λόγω πρόπτωσης δίσκου (Εικόνα 1α)
Αν και πάνω από το 70% των περιστατικών ανταποκρίνεται στην συντηρητική θεραπεία (περιορισμός και αντιφλεγμονώδη) δε σπανίζουν οι υποτροπές.
Η χειρουργική αντιμετώπιση αφορά σε απελευθέρωση των νεύρων που πιέζονται με ραχιαία πεταλεκτομή, σε μερική δισκεκτομή (αφαίρεση ινώδους δακτυλίου του δίσκου που προβάλλει) και σε σπονδυλόδεση (σταθεροποἰηση) της οσφυοΪεράς άρθρωσης συνήθως με ορθοπαιδικές βίδες (Εικονα 2).
